Ik schrijf. Maar ik ben geen schrijver. Net zomin als iemand die af en toe ongegeneerd met volume een scheet laat niet automatisch ‘Jefke de poeper’ geheten zou zijn. Ik ben een zeveraar. Een schrijveraar.
Meer info? Stuur een mailtje. Naar waar weet ik niet, houdt u gewoon bezig.
Q&A
Symen's Blog 
Je bent in je lijstje het woord klootzak vergeten, maar dat is af te leiden van de rest. Best interessante dingen. zo’n kloten, vooral in een speedobroekje aan een te dikke Jamaicaan. Maar verder ben je ook vergeten om filosofisch te vermelden.
Of tijden veranderen en eb en vloed hebben elkaar afgewisseld, of het is weer bijna zover. Ik haat sommige datums van het jaar. 29 Maart is er zo eentje.Mensen doen dan zo vreemd tegen mij. Laat ik hopen op een alien abduction.
Een groet aan Symen Gilles, mijn broodjes branden aan.
Het is ‘geïnteresseerd’ niet ‘geintereseerd’.
Hier met dat snoepje!
Het snoepje mag je komen halen in mijn verbouwde kelder, als je durft! 😉
Hoi Symen,
Katie. Ik geloof dat we hetzelfde doen. Op een bepaald moment van de dag, nu dus of eerder: daarnet, zocht ik via Google naar mensen die net als mij hun leven vergooien op café, zodat we samen op facebook een nieuwe groep kunnen starten met alleen maar mensen die hun leven vergooien op café. We kunnen discussies starten, over het café,we kunnen Carmiggelt citeren, we kunnen ideeën bedenken voor een Eén reeks: Het Leven Zoals Het is: Het Café.
Ik ben er klaar voor, voor de facebookgroep. Hopelijk jij ook.
Oké. Ik begin.
“De geheelonthouders hebben gelijk, maar alleen de drinkers weten waarom.”
“Als ik een glas wijn drink, word ik een ander mens,en die ander heeft altijd geweldige dorst.”
ALLES is altijd een ander zijn schuld, ik weet van niets, ik ben zuiver als een engelenhaar, ik ben prachtig als de lach van Mona Lisa.
En zolang ik dit geloof kan geen onrecht mij nog raken. Soms hoor ik wel stemmen en zie ik het duister maar ik weet dat alles ALTIJD de schuld is van een ander. Ik ben het engelenhaar, ik ben de lach van Mona Lisa. De pure vorm van geluk lacht diep in mij. Ik weet het zeker. Ik probeer het zo hard te geloven.
Maar wat ik zie is duister. Kon ik het maar geloven. Het knaagt, het verstikt. HET ENGELENHAAR als een strop rondom mijn hals.
Laat ik verder drinken van mijn bruine Leffe zodat ik wordt verlost. Zodat ik terug kan geloven.
denken wij gewervelden zijn zonder meer uniek…